رابطه بین مهارت های حرکتی و ریاضی در کودکان

یک مطالعه در نروژ نشان می دهد که کودکان دو ساله ای که تحرک بدنی کمتری دارند همچنین مهارت های یادگیری ریاضی کمتری را نیز از خود بروز می دهند. نتایج این تحقیق احتمالا می تواند به معلم ها کمک کند افرادی که نیاز بیشتری به کمک دارند را شناسایی نمایند.

کودکان از آغاز تولد همیشه به ریاضی ربط پیدا میکنند. یک نوزاد از مهارت تشخیص اشکال هندسی برای تمیز دادن صورت مادر خود از یک غریبه استفاده می کند کودک یک ساله از مهارت طبقه بندی و قرار دادن اشیاء و افراد در دسته بندی های متفاوت می تواند بین انسان ها و حیوانات و اسباب بازی هایش دسته بندی های متفاوتی صورت دهد و یک سری ویژگی های مشابه را در یک دسته کلی قرار دهد. یک کودک دو ساله نیز از طریق بازی با اسباب بازی ها و بلوک های خانه سازی رنگی، درگیر یادگیری احجام، اشکال، رنگ ها و اندازه ها می شود. همین توانایی به او کمک می کند درک کند که مثلا در شرایط مختلف چه عکس العملی باید نشان دهد مثلا در یک هوای بارانی چه لباسی باید بپوشد.

با این حال به خصوص برای معلم ها در کلاس درس چندان ساده نیست که بفهمند کودکان الان در چه مرحله ای از رشد توانایی ریاضی هستند. محققان دانشگاه استاوانجر نروژ متوجه شده اند که رابطه ای بین توانایی فعالیت بدنی دانش آموزان و مهارت های ریاضی آنها وجود دارد.

محققین روند رشد حدود 1000 کودک را از دو تا ده سالگی مورد بررسی قرار داده اند. بخش بزرگی از کودکان نروژی مهد کودک را از یک سالگی آغاز می کنند . تحقیق در مورد کشف رابطه بین مهارت های ریاضی و کارکرد حرکتی بر روی مطالعات ساختارمند بر روی مشاهدات دقیق از مراحل رشد کودکان دو سال و 9 ماه استوار شده است.

این مهارت های حرکتی روی فعالیت های مشخصی نظیر پوشیدن لباس، حل کردن پازل (جورچین)، خوردن غذا با قاشق و چنگال، استفاده از قیچی، حرکت دور اتاق بدون برخورد با اشیاء، استفاده از وسایل بازی در زمین بازی و پرتاب و گرفتن توپ در نظر گرفته می شد. محققان کودکان را از نظر مهارت های حرکتی در سه دسته کلی قرار دادند: ضعیف، متوسط و قوی.

همچنین مهارت های مختلف ریاضی نیز در این کودکان مورد آزمون قرار گرفت برای مثال توانایی کودکان دو ساله در برای تشخیص و نشان دادن سن خود، استفاده صحیح از جعبه دسته بندی اشکال هندسی، طبقه بندی اسباب بازی ها و اشیاء از نظر رنگ، اندازه و کارکرد در گروه های مجزا، درک تفاوت بین بزرگ و کوچک از طریق استفاده از زبان بدن و کلمات، استفاده از اعداد

کودکانی که مهارت های حرکتی بهتری داشتند در ریاضیات نیز پیشرفت بیشتری نشان می دادند و کودکان با توانایی حرکتی متوسط نمرات ریاضی متوسط و کودکان با فعالیت بدنی ضعیف نیز، نمرات کمتری در مهارت های ریاضی به دست آوردند. جالب بود که تفاوت اشکاری بین توانایی های ریاضی کودکانی که از نظر توانایی حرکتی بسیار قوی و بسیار ضعیف بودند وجود داشت و  اکثر کودکانی که توانایی حرکتی کمتری داشتند در ریاضی هم نمره خوبی نمی گرفتند.